İş Hukuku, işçiler ve işverenler arasındaki ilişkileri düzenleyen ve inceleyen bir hukuk dalı olarak nitelendirilebilecektir. İş Hukuku yalnız hizmet akdinden doğan ve bağımlı (tabi) hizmet yükümlülüğü içindeki insan ilişkilerini konu alır. Kısaca, söz konusu yükümlülüğün ortaya çıkardığı işçi, işveren ve bunların devletle olan ilişkilerinin düzenlenmesi amacıyla meydana getirilen hukuk kurallarını bir bütünhalinde inceleyen hukuk dalına İş Hukuku adı verilmiştir.

İş hukukuna sadece hizmet sözleşmesinin tarafları arasındaki ilişkiyi değil, aynı zamanda tarafların her birinin üye olabilecekleri örgütler ve toplu iş sözleşme ve mücadelesini de kapsar. İş hukukunun bu görünümü iş hukukunun, “bireysel iş hukuku” ve “toplu iş hukuku” diye ikiye ayrılarak incelenmesini gerektirmektedir. Bununla beraber toplu iş hukukunun da daha iyi anlaşılmasını sağlamak için, “sendikalar hukuku”, “toplu iş hukuku” ve “grev -lokavt” şeklinde üçe ayrıldığı görülecektir.

İş hukuku kurallarının kapsamına kimlerin dahil olduğu, iş ilişkisinin tarafları önem arz etmektedir. Bu nedenle; İş hukukunun kendilerine uygulandığı kişiler, “işçi”, “işveren”, “işveren vekili” ve “alt işveren” tanımlarının yapılması gerekecektir.