Yaklaşık onyedi (17) yıl kadar önceydi,

Sabah Gazetesi okuyucu köşesinde bir makalem üç sütunda yayınlanmıştı.

Bir meslektaşımız ki merhum Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel’in avukatı, yanıma geldi. Sayın Cumhurbaşkanı seninle konuşmak istiyor dedi.

Güniz Sokak da ki konuta gittik. Bahçeyi geçtik.. İçeri girer girmez, salona geçmeden önce solda küçükbir oda var..
Oda belli ki özel görüşmeler için düzenlenmiş… Otoriteyi ve gücü temsil eden Kırmızı bir berjer deri koltuk ve karşısında bir berjer koltuk var iki kişilik ti sanırım.. beni içeri aldılar. Oturmadım..
Merhum Cumhurbaşkanı Demirel sevecen bir tavırla ama bir o kadar da otoritesini hissederek içeri girdi..
Oturmamı işaret etti.. Elinde makalemin yayınlandığı gazete var.
Bunu sen mi yazdın evladım dedi. Evet Sayın Cumhurbaşkanım ben yazdım…
Çok güzel olmuş ellerine sağlık… biraz konuştuk makale üzerine,
Sonra birlikte salona geçtik.. Salonda boş yer yok..
Beni hemen sağ tarafına oturttu.. Okunmakta olan, bir sürü kitabı var, oturduğu koltuğun sağı ve solunda ki sehpaların üzerinde.

Kim olduğunu bilmediğim birisine, bu çocuğa sahip çıkın dedi...
Makale; Devlet Memurları Kanunu,Sayıştay Yapılanması, Serbest Meslek kazancının vergilendirmesi üzerine pasajlar içermekte idi..

Sonra aynı makale üzerine, Adalet ve Kalkınma Partisi kuruluşunda kurucu İl Başkanı Sayın Ersönmez Yarbay ile Maltepe de bir vakıfta konuşma fırsatımız olmuştu…

Gelinen noktada güzel ülkemiz yangın yerine dönmekten son anda kurtuldu diyemeyeceğim… Sadece ateşe benzin dökenlerin önüne geçildi şimdilik… Tehlike büyük, Yıllarca, inanç üzerinden siyaset yapmıyormuş gibi ama siyasetin alası yapılarak samimi mütedeyyin insanların istismar edilmesi ile oluşan yapı kontrolsüz bir canavar gibi her tarafı sarmış… Lakin bunun en büyük sebebi bu yapının maharetli olmasından mı yoksa yıllardır oy uğruna göz yuman siyasetçilerin davranışlarından mı olduğunu Asil Milletim değerlendirecektir…

Ancak, 15 Temmuz’u 16 Temmuz’a bağlayan gün doğumuna ve sonrasın da yangın sönmemiş sadece küllenmiş durumda….
Terör saldırısını doğru anlamak büyük resmi görmek gerekiyor..
Tehlike henüz geçmiş değil…
Her şeyden önce, bu sadece Devlete ve Millete,Vatana yönelik bir saldırı değil.. Bir güç, tüm kurumsal yapıları, adeta tasfiye etmek için oyuncularını sahaya sürdü..



Öyleyse biraz daha dikkat…
Bundan sonra,bizdenmiş, bizim gibiymiş düşüncesi ile değerlendirilme terk edilmeli… Liyakat ön plana çıkarılmalı….
Yıllar öce Merhum Genel Başkanım Muhsin Yazıcıoğlu’na sorusu üzerine, “ yeni dönem siyasette, eğer partiye ivme kazandırmak istiyor isek, dört bacaklı bir masanın sadece bir köşesinden tutup kaldırmaya çalışmakla değil, dört köşesinden tutacaklarla birlikte masayı kaldırmasını başarabilmeliyiz. Sadece bizim gibi düşünenlere hitap edecek isek, bu siyaset olmayacak kutuplaştırmayı beraberinde getirecek ki, parçalanmaya götürür… sokaktan geçen herhangi birisi tabelaya baktığında bizim haklarımız burada bu siyasi görüşte korunur gözetilir algısının oluşmasına başarır isek iktidar oluruz” demiştim.

Yine başka bir sohbetimizde; liderlik artık her şeyi bilen ve kontrol eden olmaktan çıkmıştır. Bu yüzyılın liderlik bakışı, kendisinden daha zeki insanların aklı üzerinden sörf yapabilme kabiliyeti ile doğru orantılı “ demiştim.

Gelinen nokta da Siyasi hayatımızda maalesef, kucaklayıcı söyleve her zamankinden daha çok ihtiyacımız var. Toplum da öteki olmak istemeyen, haklarının korunduğuna inandığı bir siyasetçi algısı ve lidere ihtiyaç var.. Kısaca Devlet yoktu.. ben iktidar oldum Devleti yeniden kurgulamalıyım bakışı terk edilmeli, Kadim Türk Devlet Geleneği gözden geçirilmelidir….

Adaleti kaybettik.. maalesef.. Adalet, vatandaşın Avukat tutmak yerine, iş bitirici insan satın alan maalesef meslek erbaplarından, kamu otoritesini, giydiği cüppeyi teraziyi tutan el olarak cüzdan mesafesine yaklaştırmak isteyen kürsü sakinleri ile doldu. (Mesleğini layık ile yapanlara sözümüz yok tenzih ediyoruz)

Oğlu kızı,eşi bir tarafta kendi diğer tarafta olanların bürolarında ADALET pazarlanır oldu… Çankaya da, şimdi de Çukurambar da ki lüks bürolarda konuşulanlara ilişkin dedikodular ayyuka çıktı….

Kısa sürede, AVM katlarında, Lüks iş merkezlerinde sanayiciden çok hukuk büroları türedi.. Hakkıyla kazanana helal olsun…

Kısa süreli işadamı diye kendini tanıtan ama yatırıma üretime yönelik hiçbir faaliyeti olmayanlar meslek odalarını doldurdu….

Devlet mekanizmalarında, kurumların oluşan zararları ne kadar net bir bilgi yok…

Bu yazılanlarla girizgahın ilgisi ne alaka dediğinizi duyar gibiyim….Sabah gazetesinde yaklaşık onyedi yıl öne yayınlanan makalemde ; Kamu kurumlarında ki teftiş kurumlarının Sayıştay’a bağlanması, Sayıştay Savcılığı’nın aktif hale getirilmesi, soruşturma usul ve esasları, Devlet Memuru’nun soruşturma usul ve esasları ile ilgili olarak idari tasarruf yani idari kabahat sayılabilecek hallere idari soruşturma izninin olması gerektiği, diğer durumda teftiş kurulunun bağımsız hareket etmesi gerektiği, v.b. hakkında naçizane önerilerimiz olmuştu…

Gelinen nokta da, toplumun DEVLETE AİDİYET duygusunun yok olmasının ETKİLİ olduğuna inanıyorum….

Şimdi, yaşanan tarihe Cumhuriyet Döneminin en hain hareketi olarak geçen Terör saldırısının sonucunda Devlet’e aidiyet duygusu kazandırılmalı, yapılanlar, yapanın yanına kar kalmamalı, Haksız kazanç sağlayanların bu kazançlarının hesabı sorulmalı,

Ankara da ADALET için Hakim ve Savcılar olduğu , inancı sağlanmalı…

Dünü konuşmak yerine artık yarını konuşmaya başlamalıyız…

Yoksa, tüm kurumsal yapıları tasfiye etmeye yönelik davranışların arkasında ki güç, ülkemiz üzerinde çok daya büyük oyunlarını hayata geçirmek istediğinde bir arada durmakta zorlanacağız… belki paramparça olacağız…

27 Temmuz 2016...