B01 Nisan 2019 Tarihi, Türk Hinterlantında artık BİR NİSAN ŞAKASI olarak hatırlanmamalı.

Tarihin derinliğinde yatan dertlerden alınan dersler, Kadim Bilgi dağarcığından süzülerek yarınlara ışık olacak yeni ufuklara evirilmeli.

Bağlantısallık adında hayatımıza nakş edilmeye çalışılan, tarihte, Hallac-ı Mansur, İbnu’l Arabi, Şeyh Bedrettin çizgisinin gerçek amacı, yeni kavramlarla, yeni tanımlamalarla insanlığa anlatılmalı ki, birilerinin yakın tarihimizde “Allahsız bir İslam, Peygambersiz bir ümmet” yaratma hedefinden daha ağır bir durumla karşılaşmayalım.

Allah’ın varlığı ve birliği,”Enel Hak”,”Vahdet-i Vücut”, şeklinde ki isimlendirmelerle, Allah’ın varlığı ve Tekliği üzerinde tartışma yaratan, bu gün Batının” Tanrı Kainatın kendisidir” felsefesin de yeniden hortlayan bakış açısının, bedelini yüzyılı aşkın bir süre Anadolu da süren isyanlarla çok ağır ödedik.

Bu isyanlar ki, kendi içinde dönem itibariyle tutarlı gibi görünse bile, Türklüğü yok etmeyen tek din İslam-ı , Ebu Suud ile başlayan süreçte, ruh ve vücut denklemini bozduğu gerçeğini şahsen görmek gerek.. Sonucunda, Emevi geleneğinden gelenlerin inanç adına yaptıklarının açtığı kapanmaz yaraları sadece yaşayanlarla sınırlı kalmayıp, gelecekte ki nesillerin adeta DNA’larına adeta çaktı..

Matematikten, cebirden uzaklaşan, toplum… sayılacak daha nice sonuçları,

Her iki şekilde de mağdur olan Türk, Örselenen,asırlardır toparlanamayan, Şuuru, Farklılıklarını zenginlik olarak gören kucaklayan anlayışı,

Üzerine, etnik ayrımcılık sosunu da ekleyince Dünya da yaşanan tüm gelişmelere karşı içimize kapandık..

Dünya teknolojik olarak Endüstri 1.o yaşarken, bizler Dolmabahçe Sarayına borç para alıyor, dönemin Mısır Valisi’nin şürekası ile İstanbul’a yaptığı ziyaretteki harcamalarına seviniyorduk..

Devir , Endüstri 2.0 ile meşgulken biz Çanakkale’de tüm birikimimiz, yetişmiş beyin gücümüzle şehit oluyorduk.

Batı,Endüstri 3.0’ın sonuçlarından uzayı keşfe çıkarken biz öğrenci olayları ile toplumsal ayrışmanın acı sonuçlarını yaşadık.

Bu gün Dünya, Endüstri 2.o ‘ın en ağır sonuçlarından olduğunu tartıştığı “bireyi önceleyen anlayıştan” Türk Kültüründe ki aileyi önceleyen anlayışa evirildi.

Tüm,bakış açılarını da buna göre yeni tanımlamalarla –başta geleni de BAĞLANTISALLIK- hayatımıza kendi KADİM KAVRAMLARI gibi nakş etmeye hazırlanıyorlar.

Özümüzde, bize ait olan bir bacağı İmam-ı Azam Ebu Hanife (ki Türk Devlet Yapısının ruhu), öteki bacağı İmam Gazali olan, Gövdesi Türk Diasporası, aklı İmam Maturidi olan bir paradigmayı hayata geçirebiliriz.

31 Mart 2019’un,Hepimize,tarihte yaşattığı olayları bir kez daha süzgeçten geçirip, yeni ufuklara yelken açması dileğiyle.